W dzień wolny od pracy wybrałam się promem do stolicy. Zaliczyłam wypasione centrum handlowe, w którym znalazłam sklep z markową odzieżą używaną. Super inicjatywa pomyślałam, jako że nowe ciuchy i inne sklepy w ogóle mnie już nie kusiły. Pełno adidasów z mojej ulubionej serii Gazelle, odzież skateboardingowych brandów, znalazłam nawet płaszcz Rainsa. 2 h spędziłam tam pocąc się w zimowej kurtce. Z lekkim bólem głowy, ale szczęśliwa, z łowami opuściłam butik. Wydałam około 220 ziko, a to co kupiłam ledwo mogłam unieść. Zahaczyłam jeszcze o księgarnię, w dziale dla dzieci znalazłam nową pozycję tłumaczącą fenomen koronawirusa (foto tytułowe). Wypada śledzić literackie trendy. Wszyscy wokół oczywiście w obowiązkowych maseczkach.
Później był polski sklep, jako że tata koleżanki potrzebował zaopatrzyć się w biały, pszenny chleb, za którym tęskni, prawie tak samo jak za ojczyzną. On 10 bochenków, ja tarte buraki, ekspedientki witały nas od drzwi, roześmianym dzień dobry, jak minął dzień, przy kasach zagadywały jeszcze intensywniej. Nie wiedziałam jak reagować, więc uciekłam. Polacy za granicą wydawali się przeszczęśliwi. W pobliżu moją uwagę zwróciło ciekawe gołębiowe graffiti. Gołąb polski lepszy niż orzeł na godle.
Powrót na wyspę Heimaey, ze względu na wzburzone morze, odbywał się trasą trzy godzinną (normalnie płynie się 40 minut). Zamówilśmy kabinkę sypialną, która okazała się strefą specjalnych kojo do leżakowania, jako że buja fest. Utuliło mnie słodko do snu w tej dziwnej, ale i inspirującej przestrzeni. Trochę jak sardynki w puszce, a trochę jak przedszkolaki na leżakowaniu. Promy są jednak kul.
Pozdrawiam.
English version:
On the day off from work, I took the ferry to the capital city. There I went to a fancy shopping mall where I found a second-hand brand store. I thought it was a great initiative, as new clothes and other stores did not tempt me at all. Lots of sneakers from my favorite Adidas Gazelle series, skateboarding clothes, I even found a Rains coat. I spent 2 hours there, sweating in my winter jacket. With a slight headache, but happy, with the hunt, I left the boutique. I spent about 220 zloty, and what I bought I could barely carry. I also checked the bookstore, in the children’s section I found a new publication explaining the phenomenon of coronavirus (title photo). It is appropriate to follow literary trends. Everyone around, of course, was wearing the obligatory masks.
Later there was a Polish grocery store, as my friend’s dad needed to stock up on the white, wheat bread he misses, almost as much as his homeland. He bought 10 loaves, I took grated beetroots, the shop assistants greeted us from the door, shared some good morning laughs, asked how was the day and at the cash registers, they talked even more intensely. I didn’t know how to react, so I ran away. Poles abroad seemed overjoyed. Interesting pigeon graffiti caught my attention nearby. Polish pigeon was more picturesque than the eagle on the national emblem.
The return to the island of Heimaey, due to the rough sea, took a three-hour route (normally 40 minutes). We ordered a sleeping cabin, which turned out to be a special bunk beds section, as it was a very wavy trip- an essential. I was lulled to sleep in this strange but inspiring space. A bit like canned sardines, and a bit like preschoolers resting. The ferries, however, are cool, I thought.
Best regards.